Jan Berent Heukensfeldt Jansen zwaait af en deelt zes wezenlijke inzichten: “Bij De Bestuurskamer mikken we op continuïteit”
Oud-verzekeraar en bankier Jan Berent Heukensfeldt Jansen (73) treedt op 1 december terug als partner van De Bestuurskamer, dat hij drie jaar geleden mede-oprichtte. Tijd om terug te kijken aan de hand van zes grote inzichten die het adviesbureau hem meegaf.
Inzicht een: alles begint met chemie in het team
We kenden elkaar al van een coachingsbureau dat ermee stopte. Vier collega’s die het leuk vonden om samen te werken besloten zelf dan maar een bedrijf op te richten. Met nog 2 collega’ erbij werden we een team van 6 met een globaal idee dat we in de loop van de tijd wel zouden uitwerken. Het enthousiasme was er en de wil om samen wat op te bouwen. En dat bleek genoeg.
We konden als partners van De Bestuurskamer bij onze start in 2023 terugvallen op een schat aan ervaring en zes uitgebreide, hoogkwalitatieve netwerken. We merkten bovendien dat mensen onze naam snel oppikten, ons als team en als organisatie zagen zitten. Al snel kwam er daardoor new business. Mooie en dankbare opdrachten waarvoor we ook samen aan de slag gingen. Executie, communicatie, discipline – daar draait het om, dat wisten we. En daarbij: kwaliteit in de begeleiding. Een goede fiscalist, accountant, webbouwer, een communicatiestrateeg. De Bestuurskamer verschilt op dat vlak dan ook in niets van meer gevestigde bureaus. Maar het begint met de klik die mogelijk maakt dat je samen met en voor elkaar gaat rennen, met een sterke chemie in het team.
Inzicht twee: je leert van zelf doen
Zelf ben ik afkomstig uit een corporate omgeving, waar nogal veel voor me werd geregeld. Het was enorm verfrissend, leerzaam zelfs, om zelf verantwoordelijkheid te nemen voor alle grote en kleine klussen die bij de start van een volwaardig bedrijf komen kijken. Bijvoorbeeld? Iets basics als het openen van een bankrekening. Om daarbij te ontdekken dat je zomaar twee maanden bezig kunt zijn met zoiets simpels. Zelfs als je vijf jaar in het bestuur van ABN Amro Nederland hebt gezeten: een eyeopener.
Dat is natuurlijk maar een klein voorbeeld. Samen hebben we, elk vanuit onze eigen achtergrond, snel puzzelstukken kunnen leggen, opdat we binnen enkele maanden een sterk en actief opererende organisatie waren. Opdrachtgevers zagen onze hands-on mentaliteit, waardoor we een volwaardig alternatief werden voor de gevestigde adviesbureaus. Dan heb je het goed gedaan, denk ik.
Inzicht drie: het helpt om niet te zeuren over geld
Essentieel is deze vraag: blijft het gezellig, ook als er geld gaat worden verdiend? We waren allemaal gewend geraakt aan individueel werken. Een organisatie als de onze vraagt echter om 100% commitment, óók naar elkaar toe. Daar zijn we van meet af aan duidelijk in geweest naar elkaar. Opdrachten die binnenkomen, landen niet automatisch bij de aanbrenger. Het gaat erom, de specifieke kennis binnen ons team te koppelen aan de opdrachtgever om diens vraagstuk op een effectieve, impactvolle manier op te lossen. Dat kan betekenen dat meerdere partners zich met het vraagstuk bezig gaan houden, vanuit verschillende disciplines.
Er is, denk ik, één belangrijk onderscheid met veel gevestigde adviesorganisaties. Dat onderscheid heeft zowel te maken met onze huidige, relatief bescheiden, omvang als met onze mentaliteit: we hanteren één begroting en één bedrijfsrekening, waarnaar de gehele gerealiseerde omzet vloeit. Partners worden gelijkelijk gehonoreerd, naar verricht werk. Niemand hoeft dus met een scheef oog naar een collega te kijken: doet-ie wel genoeg? We praten nooit over wie meer of minder heeft ‘bijgedragen’. Iedereen is even waardevol, iedereen is hetzelfde waard – Letterlijk. Geen gezeur en geen gekissebis achteraf, dat scheelt stress en gedoe. Die mentaliteit, dat vind ik best bijzonder.
Inzicht vier: bouw een merk dat blijft
We denken ook na over wat De Bestuurskamer is als we er zelf straks allemaal niet meer zijn. Het merk moet ons overleven, vinden we, dat is echt een uitgangspunt. We mikken bij De Bestuurskamer op continuïteit. Er komen nieuwe partners bij, die delen onze waarden. Die waarden maken het merk, níet wij als huidige partners. Onze belangrijkste waarde: de opdrachtgever is leidend bij alles wat we doen.
We bieden hem of haar een schat aan ervaring, maar we pakken alleen uit onze gereedschapskist wat past bij de vraag die ons is gesteld. Daarbij: we zijn begaan met mensen. We kunnen meeveren maar op gepaste momenten ook streng zijn – dat krijgen we ook terug uit cliënteninterviews, dat we niet ‘autobiografisch luisteren’ maar, zoals collega-partner Pamela Boumeester laatst in een van de blogs van De Bestuurskamer schreef: “eerst begrijpen en dan begrepen worden”.
Inzicht vijf: van kritiek leer je het meest
Wat ik in eerdere teamverbanden zeer waardevol vond, is de eigenschap respectvol met elkaar om te gaan zonder elkaar de hele tijd te sparen. Van meet af aan hebben we die kwaliteit ook in De Bestuurskamer laten landen.
Soms dacht ik, wat vind ik dit níet leuk om te horen – maar wat is deze kritiek góed. Een voorbeeld? De problematiek van een bepaalde opdrachtgever kroop erg onder m’n huid. Ik bleek het lastig te vinden om mijn professionele afstand te bewaren bij het aanvliegen van het probleem – het ging om een bestuurder die te maken kreeg met bepaald onredelijk gedrag in zijn bestuurlijke omgeving. Mogelijk maakte ik me te veel zorgen – daarop werd ik beleefd en warm gewezen door mijn partners. We hebben de casus prima opgelost, mét de gepaste professionele afstand. Je kunt van zulke kritiek leren, zelfs een stap verder gaan en om dwars-denken vrágen. Coachen is een individueel vak, het is uitstekend om af ten toe hulpvragen te stellen aan collega’s. Dikwijls krijg je dan cadeautjes terug in de vorm van inzichten die je zelf nog niet had. Zulke collegialiteit zorgt ervoor dat de coaching op RvB- en directieniveau beter wordt.
Inzicht zes: scherp blijven loont
Iedereen boven een bepaalde leeftijd, maar eigenlijk iedereen, kan ik aanraden om je elke dag te laven aan kennis op je vakgebied, en daarbuiten. Ik lees me nog altijd suf aan kranten, magazines, aan managementliteratuur. Nu ligt op mijn bureau ‘De Kracht van het Negatieve’ – een schitterend betoog van John Tierney en Roy Baumeister over hoe negativisme ons en de wereld beïnvloedt, van het nieuws en de politiek tot onderwijs, opvoeding, religie, relaties en werk: omdat we als mensen geneigd zijn negatieve zaken veel te veel gewicht toe te kennen, en positieve te weinig. Razend interessant, en meteen bruikbaar in het eigen gedrag.
Terwijl ik dat soort boeken lees, ben ik altijd aan het reflecteren op mijn eigen waarden en hoe ik die kan inzetten voor een beter leven van mezelf en van de mensen die ik met m’n kennis en inzichten bedien. Covey ken ik uit mijn hoofd. Niet omdat het ik van buiten heb geleerd maar omdat ik telkens het nut van onderdelen van zijn visie herken – en toepas. Dat houdt natuurlijk nooit op, van lezen blijf je leren. En scherpte in het denken houd je jong.
Tot slot
Het bleek onwaarschijnlijk fijn om op mijn leeftijd bijgedragen te hebben aan de start van een nieuw bedrijf met mensen die elkaar gekozen hebben, mensen zich niet meer hoefden te bewijzen naar elkaar. Mensen die vanuit een eigen professionaliteit elkaar stimuleren om beter te worden in het vak.
Zo’n zestig cliënten heb ik sinds ik als coach begon bediend, telkens kreeg ik nieuwe energie van die trajecten. Het vak leert me nog elk dag iets – ik wil daar ook mee doorgaan. Waarom dan stoppen in dit verband? Die beslissing heeft niet te maken beperkte tijd of afnemende zin in het werk. Maar ik was samen met Dries ook bestuurlijk verantwoordelijk. Het bedrijf gaat in je hoofd zitten: klopt dit, gaat dat goed, kan zus of zo nóg beter? De Bestuurskamer verdient een ander hoofd om in te bivakkeren. Ik laat mijn werk goed achter, denk ik.
Ik hoef niet zo nodig te zeggen dat ik nog werk, maar afwisseling in activiteiten blijft mijn drive, ook hierna. Opa zijn, sporten, coachen. Mijn geluk omarmen. Je weet toch wat geluk is? Dromen van de dingen die je hebt.
